बाबुराम र टोपी

रातभरी कनेँ ठसठसी
मरि गए दिमागमा केही आएन
भित्तामा हेरेँ - नाम लेखेको रहेछ
बाबुराम भट्टराई
को हो यो बाबुराम ?
चस्मा निकालेर आफैले आफैलाई सोधेँ
हिसिला आइन हातमा गड्यौला समाएर
दाँत देखाउँदै भनिन्
यु आर बाबुराम भट्टराई
हो त म बाबुराम पो है
थचक्क बसेँ
फेरि जुरुक्क उठेँ
जाँगे तानेँ
मेरो ढाका टोपी खै ?
पिल्चे आँखा तेर्साउँदै हिसिलालाई हेरेँ
हिसिलाले चस्मा कपालमाथि राख्दै भनिन्
आल्मारीमा छ ।
म त जनताको नेता
टोपी नभइ पनि म राष्ट्रभक्ति हुन्छु ?
म त्यो पूर्व राजा जस्तो हो र ?
सुदुर पश्चिमका जनतालाई राहत बाँड्ने ?
म त गरिबको नेता हो ।
एक्लै रन्थनिएँ ।
हिसिलाले मेरो टोपीमा
आइरन लगाएर ल्याइदिन्
नङ टोक्दै मैले टोपी लगाएँ
अब म राष्ट्रभक्ति भएँ
हो राष्ट्रभक्ति भएँ
माम्पाका म जस्तो नेता को छ ?
मलाई फेरि प्रधानमुन्त्री बनाओ
पूर्व राजालाई जेल हाल्नुपर्छ
जनतालाई राहत बाड्नेलाई
जेल हाल्नुपर्छ ।

मुक्तक

ऊ बिना पनि जिन्दगी जिएको छु
फरक यति हो नशा पिएको छु
भुलाउन खोज्छु नशासँगै उसलाई
याद बल्झिन्छ झन भक्कानिएको छु

म पनि

म पनि सिमानामा फलामे पर्खाल चिन्छु
आफ्नै देश नेपालको लागि बलिदान दिन्छु
अब त अति भो दुष्मनको ठेलाइ र पेलाइ
देशका लागि कि खुन दिन्छु कि लिन्छु

मुक्तक

काल्पनिक संसारमा हराउनुको मज्जा बेग्लै
होस गुमाएर एक्लै एक्लै कराउनुको मज्जा बेल्लै
माया त जसले जसलाई पनि गर्न पाइन्छ
अर्काको प्रेमलाई मन पराउनुको मजा बेग्लै