Thursday, February 12, 2015
On 5:56 PM by Arghelo Thapa in कविता No comments
प्रकृतिले धरतीसँग
गर्भाधान गरेको भोलिपल्ट
धरतीले हावासँग गर्भाधान गर्यो
बदलामा हावाले
शीतका थोपाको रगत छरिदियो
कालान्तरमा धरतीले बिरुवा जन्मायो
बिरुवाले आकाशसम्म पुग्न
पातहरूका पखेटा रोज्यो
इनारको फेंदमा पुगेर
जराहरूले आफ्नो तिर्खा मेटे
बिस्तारै बिरुवा ठुली भई
फूलहरूको चुम्बक छोड्दै गई
भमराहरूले पालो कुर्दै थे दैलामा
फूल झरेर भुइँमा गई
आजकाल प्राय बिरुवाले सोंचिरहेको हुन्छ–
हामी मान्छेहरूको जिन्दगी
काँडामा अल्झिरहेछ कि फूल बनेर सुक्दैछ ?
गर्भाधान गरेको भोलिपल्ट
धरतीले हावासँग गर्भाधान गर्यो
बदलामा हावाले
शीतका थोपाको रगत छरिदियो
कालान्तरमा धरतीले बिरुवा जन्मायो
बिरुवाले आकाशसम्म पुग्न
पातहरूका पखेटा रोज्यो
इनारको फेंदमा पुगेर
जराहरूले आफ्नो तिर्खा मेटे
बिस्तारै बिरुवा ठुली भई
फूलहरूको चुम्बक छोड्दै गई
भमराहरूले पालो कुर्दै थे दैलामा
फूल झरेर भुइँमा गई
आजकाल प्राय बिरुवाले सोंचिरहेको हुन्छ–
हामी मान्छेहरूको जिन्दगी
काँडामा अल्झिरहेछ कि फूल बनेर सुक्दैछ ?
Subscribe to:
Posts (Atom)
खोज्नुहोस्
सेयर गर्नुहोस् ।
गुगलमा साथी बनौं ।
ट्वीटरमा साथी बनौं ।
धेरै पढिएका
-
कथाकार गुरुप्रसाद मैनाली नेपाली साहित्यको फाँटमा आफ्नो अमिट छाप छोड्न सफल गुरुप्रसाद मैनालीको जन्म बि.सं. १९५७ साल भदौमा धनकुटामा भएको ...
-
गाउँघरको काम कहिल्यै नसकिने । न आफूले कहिल्यै काम गर्नुपर्ने । हाम्रा आफ्ना बाल्यकाल त्यसै धातुमा कुँदिएका नमेटिने अक्षरजस्ता भएका ह...