इनारजस्तो देश

एउटा गहिरो इनारको पिँधमा
माछा छट्पटाइरहेको छ
सुक्नै थालेको छ इनारको पानी
पिँधमा कमिलाहरु पलाएका छन्
आकाश सुख्खा छ तिर्खाएको प्रेमीझैं
सायद वर्षौवर्षसम्म
आकाशले बर्षात दिनेवाला छैन
जूनको उज्यालोमा केही पुतलीहरु
आकाशमा उडेका छन्
इनारको पिँधमा माछा तड्पिएको छ
कारण इनार सुख्खा छ
जसरी हामीले सुक्खा जिन्दगी बाँचेका छौं
जसरी हामीले सुख्खा हाँसो हाँसेका छौं
त्यसरी नै इतिहासले पनि
बारम्बार सुख्खा लँडाइ लडेको छ

इनारको पिँधमा थोरै पानी थियो
माछाहरु बाँचेकै थिए
वर्तमानमा बाँचिरहेका केही माछा
भूतमा पनि बाँचिरहेका थिए
भविष्यको कल्पना त स्वयम्
भविष्य आफैले गर्न सकेको छैन
छट्पटीमा माछा बाँचेका हुनेछन्
यो केवल सम्भावनार्थ हो

वरपर मान्छेहरु झुम्मिरहेछन्
हेरिरहेछन् दृष्य माछा र कमिलाको
इनारको किनार सीमा बनेको छ
सबैले एकै स्वरमा भन्दै छन्
माछा आफै मर्नेवाला छ
कुनै हतियारको जरुरी छैन
माछा आफै मर्नेवाला छ
यतिखेर माछाहरुले भनिरहेका  छन्
यो देश र इनारमा के फरक छ?
हामी र जनतामा के फरक छ?
यो देश ठ्याक्कै यही इनारजस्तो छ
हो, यो देश यही इनारजस्तो छ

प्रिय बलात्कारी

प्रिय बलात्कारी
धेरै धेरै धन्यवाद छ
तिम्रा हजारौं योगदानका लागि
तिम्रो सह्रानीय कार्यले
युवतीहरु मान्छेसँग डराइरहेका छन्
विचलित भइरहेका छन्
फेरि पनि धन्यवाद छ
तिम्रो कुशल कार्य(?)का लागि

आशा गरौं,
तिम्रा आमा र बहिनी
तिमीसँग डराएका छैनन्

मलाई अड्कल छ
तिमीसँगको सम्बन्धले
कति धेरै छोरीले आत्महत्या गरे
कति धेरैलाई मानसिक असर पुग्यो
मेरो दया छ उनीहरुलाई
र तिमीलाई पनि

आफू हुनुमा गर्व गर्छौ तिमी?
गर्दैनौ भने गर्नैपर्छ
युवतीको जिन्दगी ध्वस्त पारेकोमा
गर्व गर्नैपर्छ तिमीले
तिम्रो कारणले गर्दा उनीहरु
समाजमा खुलेर बाँच्न सकेका छैनन्
कसैले उनीहरुसँग बिहे गर्ने छैनन्
माफी चाहन्छु, एउटा प्रश्न सोध्न चाहें
आखिर केका लागि तिमीले यो पेशा रोज्यौ?
कृपया, बरु हस्तमैथुन गर न
किन मान्छेहरुको जिन्दगी भत्काइदिन्छौ
मलाई गहिरो समवेदना छ तिमीसँग

के लाग्छ, तिम्लाई सजायले पछ्याउने छैन?
के तिमी छोरीको बा होइनौ?
के तिमी छोरीको बा हुने छैनौ?
यदि तिमी छोरीको बा हौ भने
किन भत्काउँछौ छोरीका जिन्दगीहरु?
किन निमोठ्छौ रहरका पालुवाहरु
प्रिय बलात्कारी,
तिम्रो सोंचले हरेक छोरीभित्र
किन डरको आगो पोतिएको छ?

(प्रतिज्ञा खड्काको कविता Dear Rapist बाट प्रभावित ।)