Saturday, November 21, 2015
प्रिय प्रेमका दार्शनिकहरू
मैले बरफमाथि कलेजी राखेर
छिया छिया बनाएको हुँ प्रेमको सियोले
आगोमाथि रगतको भुटुन हालेर
भकभकी पकाएको हुँ आलो मुटुलाई
भत्केका मनका पर्खाल टाल्न
केही सपना मुछेको हुँ आँसुमा
ठप्प भएको रगत प्रवाह गर्न
मैले मायाको विष पिएको हुँ जोशमा
शिथिल भएको भावना जगाउन
मैले मृत आत्मालाई आग्रह गरेको हुँ
केही नाटकीय कथन बोल्नु कहिल्यै
नछुट्ने कसमहरू खानु
सम्झौतालाई सम्झौता बनाउनु
यद्यपि प्रेमका तत्वहरू होइनन्
केही मिथकीय भ्रम र केही अमूर्त अर्थ
सायद प्रेमको परिभाषा हो
हुनसक्छ प्रेम एक अपरिभाषित शब्दकोष
त्यही अपरिभाषित शब्दकोषबाट झिकेर
दिलको धातुमा कुदेछु उसको नाम
कन्चटको मध्यभागमा सजाएछु उसको तस्वीर
अलौकिक मसीले लेखेछु गाढा अतीत
बिरानो बाटोमा गाएछु नमीठो गीत
कल्पनाको बालुवामा ठडाएछु एउटा महल
नुनचुकले धोएछु प्रेमको गहिरो घाउ
थाहा छ, ऊ प्रेत होइन
ऊ एक नामुद धोकेवाज हो
उसका कसमहरू सडिसकेका छन्
नमीठो गन्ध आउँछ यादहरूबाट
हत्या गर्न मन लाग्छ इतिहासलाई
साथहरू एकान्तमा चिच्याउँछन्
कल्पनाहरू कालसँग जिस्किन्छन्
यता म भर्खरै काटिएको कुखुरो भएको छु
सम्भावनाको तुइनले बगाएको मनलाई
उसको गतिशीलताले ढपक्कै छोपेको छ
अनैतिक मृगतृष्णाले भ्रमित बनाएको छ
हो, मैले एउटा फगत नि-यात्रा गरें
भ्रमलाई सत्य बनाउने जमर्को गरें
अहिले म सत्यलाई भ्रम बनाउन खोज्दैछु
थाहा छ, ऊ प्रेत होइन
ऊ एक नामुद आत्मा हो
उसमा बगेको छ सुन्दरताको आगो
उडेको छ कामुकताको फिलिङ्गो
र दौडेको छ मनको म्याराथन
उसको मनले केही उमेरहरू सयर गर्दा
सुन्दरता उडेर उजाड हुनेछ
र त्यसपछि ऊ शून्यप्राय हुनेछ
ठ्याक्कै भुइँमा झरेको फूलजस्तै
भुइँमा झरेको फूल, फूल नभएर
उसको उस्तै प्रतिबिम्ब हुनसक्छ
उसको स्पष्टीकरण हुनसक्छ
पूर्व आँकलनको अर्को सत्य हुनसक्छ
अर्थात अत्तर उडेको फूल हुनसक्छ
मैले बरफमाथि कलेजी राखेर
छिया छिया बनाएको हुँ प्रेमको सियोले
आगोमाथि रगतको भुटुन हालेर
भकभकी पकाएको हुँ आलो मुटुलाई
भत्केका मनका पर्खाल टाल्न
केही सपना मुछेको हुँ आँसुमा
ठप्प भएको रगत प्रवाह गर्न
मैले मायाको विष पिएको हुँ जोशमा
शिथिल भएको भावना जगाउन
मैले मृत आत्मालाई आग्रह गरेको हुँ
केही नाटकीय कथन बोल्नु कहिल्यै
नछुट्ने कसमहरू खानु
सम्झौतालाई सम्झौता बनाउनु
यद्यपि प्रेमका तत्वहरू होइनन्
केही मिथकीय भ्रम र केही अमूर्त अर्थ
सायद प्रेमको परिभाषा हो
हुनसक्छ प्रेम एक अपरिभाषित शब्दकोष
त्यही अपरिभाषित शब्दकोषबाट झिकेर
दिलको धातुमा कुदेछु उसको नाम
कन्चटको मध्यभागमा सजाएछु उसको तस्वीर
अलौकिक मसीले लेखेछु गाढा अतीत
बिरानो बाटोमा गाएछु नमीठो गीत
कल्पनाको बालुवामा ठडाएछु एउटा महल
नुनचुकले धोएछु प्रेमको गहिरो घाउ
थाहा छ, ऊ प्रेत होइन
ऊ एक नामुद धोकेवाज हो
उसका कसमहरू सडिसकेका छन्
नमीठो गन्ध आउँछ यादहरूबाट
हत्या गर्न मन लाग्छ इतिहासलाई
साथहरू एकान्तमा चिच्याउँछन्
कल्पनाहरू कालसँग जिस्किन्छन्
यता म भर्खरै काटिएको कुखुरो भएको छु
सम्भावनाको तुइनले बगाएको मनलाई
उसको गतिशीलताले ढपक्कै छोपेको छ
अनैतिक मृगतृष्णाले भ्रमित बनाएको छ
हो, मैले एउटा फगत नि-यात्रा गरें
भ्रमलाई सत्य बनाउने जमर्को गरें
अहिले म सत्यलाई भ्रम बनाउन खोज्दैछु
थाहा छ, ऊ प्रेत होइन
ऊ एक नामुद आत्मा हो
उसमा बगेको छ सुन्दरताको आगो
उडेको छ कामुकताको फिलिङ्गो
र दौडेको छ मनको म्याराथन
उसको मनले केही उमेरहरू सयर गर्दा
सुन्दरता उडेर उजाड हुनेछ
र त्यसपछि ऊ शून्यप्राय हुनेछ
ठ्याक्कै भुइँमा झरेको फूलजस्तै
भुइँमा झरेको फूल, फूल नभएर
उसको उस्तै प्रतिबिम्ब हुनसक्छ
उसको स्पष्टीकरण हुनसक्छ
पूर्व आँकलनको अर्को सत्य हुनसक्छ
अर्थात अत्तर उडेको फूल हुनसक्छ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
खोज्नुहोस्
सेयर गर्नुहोस् ।
गुगलमा साथी बनौं ।
ट्वीटरमा साथी बनौं ।
धेरै पढिएका
-
कथाकार गुरुप्रसाद मैनाली नेपाली साहित्यको फाँटमा आफ्नो अमिट छाप छोड्न सफल गुरुप्रसाद मैनालीको जन्म बि.सं. १९५७ साल भदौमा धनकुटामा भएको ...
-
गाउँघरको काम कहिल्यै नसकिने । न आफूले कहिल्यै काम गर्नुपर्ने । हाम्रा आफ्ना बाल्यकाल त्यसै धातुमा कुँदिएका नमेटिने अक्षरजस्ता भएका ह...
राम्रो छ दाजु। लेखन मा निखारता थपिदै जाओस, शुभकामना
ReplyDelete